Ο Κώστας Τρικογλίδης, περίφημος Αιγυπτιώτης λόγιος των αρχών του 20ού αιώνα, είναι πολύ γνωστός για την εξαίρετη μετάφρασή του των Χιλίων και μίας νυχτών. Ο Τρικογλίδης ήταν βαθύς γνώστης της αραβικής και μετέφρασε, εκτός απ’ τις Χίλιες και μία νύχτες, πολλά ακόμη αραβικά έργα στα ελληνικά. Μετέφρασε, για παράδειγμα, τα ωραιότατα ερωτικά ποιήματα κάποιου ανωνύμου Άραβα του 15ου αιώνα που φέρουν τον τίτλο Το περιβόλι της αγάπης. Παραθέτω εδώ ένα από αυτά: «Ήθελα να σε γεμίσω χάδια και κανένα από σένα δεν επιθυμούσα. Ήθελα ν’ ακούσω τη βοή της θάλασσας μέσα στις παλάμες σου κι ύστερα να σκεπάσω τα μάτια μου με τα χεράκια σου και να βυθισθώ σ’ ατέλειωτο σκοτάδι.
Ήθελα να δοκιμάσω ελαφρό μεθύσι νοσταλγίας αντικρίζοντας τα μάτια σου. Ήθελα ν’ ακούσω τη φωνή σου, που να μου θύμιζε τις φωνές των γυναικών της πατρίδας μου.
Στην αρχή του ωραίου ντοκιμαντέρ Derrida, ο Ντεριντά ακούγεται να ξεκαθαρίζει τη διάκριση μεταξύ του μέλλοντος (le futur) και του ελευσόμενου (l’avenir). Πρόκειται για δυο γαλλικές λέξεις με την ίδια σημασία: σημαίνουν κι οι δυο το «μέλλον». Ο Ντεριντά όμως τις χρησιμοποιεί με διαφορετική έννοια. Μέλλον ονομάζει αυτό που θα συμβεί κάποια στιγμή – αύριο, σ’ ένα μήνα, σ’ εκατό χρόνια. Αυτό το μέλλον είναι, σε κάποιο βαθμό, προβλέψιμο και μπορούμε, εν μέρει, να το προγραμματίσουμε.
«Έσκυψα και τη φίλησα.
"Είμαι ο άνεμος", της ψιθύρισα απαλά στ’ αυτί. "Πάμε πίσω από κείνη
τη συκιά. Θα φυσήξω, και θα πέφτουν τα φύλλα της γύρω μας, σιγά-σιγά·
έτσι κανένα αδιάκριτο μάτι δε θα μπορεί να μας δει όταν θα σ’
αγκαλιάζω".
«Έσκυψα και τη φίλησα.